Historia:

            Drewniano- ziemna fortyfikacja położona w Smoleniu na wzgórzu o wysokości 485 m n.p.m. istniała już w XII wieku. Zbudowano ją najprawdopodobniej na miejscu starego grodu warownego. Jednak po zaciekłych walkach o tron Polski między czeskim królem Wacławem II a Władysławem Łokietkiem został on spalony. Do budowy zamku użyto głównie kamienia i ta część zamku najkorzystniej zachowała się do dziś. Murowany zamek gotycki dobudowany do wcześniejszego cylindrycznego stołpu wzniósł najprawdopodobniej własnym kosztem ówczesny właściciel tych ziem wojewoda sandomierski –Otto z Pilczy herbu Topór. Ród ten w dalszych latach przyjął nazwisko Pileckich od opodal leżącej wsi Pilicy. Wówczas Smoleń był małą osadą zamieszkiwaną w dużej mierze przez smolarzy. W XVI wieku władzę nad zamkiem przejął Seweryn Boner, a w 1570 roku właścicielem zamku stał się Filip Padniewski, który podarował go w prezencie swojemu bratu Wojciechowi. Przebudował warownię oraz rozbudował ją w stylu renesansowym.

Centralnym punktem zamku była okrągła, cylindryczna wieża znajdująca się w części górnej zamku, będącej najstarszą. Średnica wieży wynosi ok. 8 m W XV wieku dobudowano do niej dom mieszkalny i mury obwodowe otaczające dziedziniec gospodarczy. Na dziedzińcu, późniejszej części zamku widnieje studnia, wydrążona w litej skale na głębokość około 200 m. Dziś jest ona w dużym stopniu zasypana i przykryta kratą. Źródła głoszą, że wykopali ją jeńcy tatarscy. Być może było to jednocześnie wejście do lochów, które hipotetycznie łączyło się z górą Biśnik, jednak ich istnienie nie zostało nigdy udowodnione. W dalszych latach dobudowano dwa podzamcza, z których wschodnie było mniejsze i opierało się na planie dostatecznie regularnego pięciokąta. W murze pod wieżą zamku górnego istniała nieduża brama, pełniąca funkcje obronne w razie ataku nieprzyjaciela. Zachodnie podzamcze też było otoczone murem, którego rzut pionowy przypomina kształtem soczewkę płasko- wypukłą. W murach jego wschodniej części widniały wielokondygnacyjne, narożne baszty a także półbaszty, otaczające wspomnianą studnię. Od południowej strony szła ku niej brama lub furta, po której do dziś nie pozostał istotny ślad. Zagadką pozostaje czy i w jaki sposób oba podzamcza były połączone. Być może w skałach istniał jakiś sekretny korytarz, system lochów, łączący wszystkie części zamku.

Po wybudowaniu w Pilicy okazałego pałacu Wojciech Padniewski stracił zainteresowanie zamkiem w Smoleniu i go nagminnie opuścił. W 1655 roku podczas najazdu Szwedów zamek został spalony. Od tamtej pory popada w ruinę.

Zamek dziś:

Aktualnie wzgórze, na którym widnieją ruiny warowni, jest rezerwatem krajobrazowym o powierzchni 4,32 h. Został on utworzony w 1959 roku. Znajdują się tu dwustuletnie unikaty jaworów, modrzewi, zespół buczyny karpackiej. Gdzieniegdzie można dostrzec okazy storczyka obuwika, który podlega ścisłej ochronie. Widnieją tu również ostańce wapienne jak np: Skała „Biśnik”, Skały Zegarowe, Skała „ Oczko”.  Obok Skały „Biśnik” znajduje się jaskinia Na Biśniku.

Do ruin zamku prowadzi kilkusetmetrowej długości szlak łącznikowy z czarnymi znakami. Ruiny zamku są otwarte dla turystów. Aby dostać się do jego najwyżej położonych partii, należy wspiąć się po osadzonych w skale stalowych klamrach. Wspinaczka może dostarczyć niezapomnianych doznań. W nienagannym stanie zachował się gotycki otwór bramny. Od strony dojścia do zamku widnieje w murach bramy prostokątne wgłębienie, w które wchodził podnoszony most zwodzony. Nad bramą można zaobserwować otwory na belki z łańcuchami dźwigającymi most. Dziś utrzymały się również fragmenty murów obwodowych o grubości 2 m. Od strony zewnętrznej podparte są w narożnikach skarpami.

             W Smoleniu i przyściennych wioskach zakwaterowanie można znaleźć w gospodarstwach agroturystycznych lub w odległości ok. 3 km od niego Pilicy, gdzie widnieje piękny pałac, kościół św. Jana Chrzciciela zbudowany w 1612 roku, klasztor Reformatorów i wiele innych architektonicznych atrakcji. Osoby lubiące ekstremalne przygody mogą nocować w jaskiniach w pobliżu Smolenia. Niedaleko zamku czasami bywa czynne pole biwakowe.