Na szczycie wapiennego wzgórza o wysokości 373 m n.p.m znajdują się ruiny tajemniczego zamku gotyckiego. Widnieją ruiny, ale nie ma żadnej wzmianki w dokumentacjach iż były one kiedyś zamkiem. Jedynie w częstochowskich rejestrach z połowy XIX wieku można dowiedzieć się, iż na skale Ostrężnik miał powstać zamek. W latach 1969-1960 przeprowadzono badania archeologiczne oraz analizę systemu fortyfikacyjnego, które wykazały, iż zamek ten mógł powstać w drugiej połowie XVI wieku z polecenia Kazimierza Wielkiego, pełniąc funkcję jednego z obronnych zamków na granicy ze Śląskiem.

            Resztki zamku rozpościerają się na niedostępnej z trzech stron skale ok. czterdziestometrowej powierzchni względnej. Całość założenia obronnego porośnięta bukowym lasem widoczna jest tylko na poziomie przyziemia. Zamek ten był niewielki, choć z zachowanych do dziś ruin można przypuszczać, że z założenia miał być potężną twierdzą. Budowla ta składała się z części mieszkalnej i wieży. Ochraniał go z trzech stron mur obwodowy grubości ok. 2 m i długości 144 m. Rzut pionowy zamku przypomina kształtem trapez. Od strony podzamcza mieściła się najprawdopodobniej kilkukondygnacyjna, prostokątna wieża, która była wysunięta o kilka metrów przed lico murów. Tylko od północy i zachodu dojścia do zamku broniło niedostępne, skalne urwisko. Nieco niżej, w lesie można odszukać wały ziemne. Są to pozostałości po obwałowaniu o dość dużych gabarytach podzamcza czy też dolnego zamku. Przypuszczać można, że były to fortyfikacje drewniano-kamienne. Co ciekawe z układu fundamentów murów można twierdzić, iż podzamcze miało aż cztery dziedzińce wewnętrzne o łącznej powierzchni 7000 metrów kwadratowych. Od zamku właściwego przedzielała go głęboka fosa. Dojście do zamku prowadziło z podzamcza mostem zbudowanym nad rozciągłą fosą. Wjazd na teren podzamcza prowadził od strony południowo-wschodniej. Do dziś można zaobserwować wyraźne ślady starej drogi dojazdowej.

            Zamek został rozebrany w XVIII lub XIX wieku. Jednak nie wiadomo o przyczynach takiego przebiegu sytuacji.

Teren wokół ruin zamku stanowi rezerwat „Ostrężnik”, który utworzony został w 1960 roku na 4, 10 ha wapiennego wzgórza dla zachowania naturalnego lasu bukowo-grabowego i resztek średniowiecznego zamku.

            Legenda głosi, ż zamek w Ostrężniku służył rozbójnikom, jako miejsce przechowywania zdobytych łupów. Natomiast inna legenda głosi, że było to więzienie dla złoczyńców.

Legendy i opowieści

            Po północnej stronie zamkowego wzgórza, widnieje wylot Jaskini Ostrężnickiej. Masywny słup skalny stojący pośrodku niej, dzieli jaskinię na dwa równoległe korytarze. Legenda głosi, że jeden z nich był kiedyś zamknięty żelaznymi monumentalnymi drzwiami, które dziś można ujrzeć w kościele w Złotym Potoku. Podobno kryły się za nimi skarby, których strzegły złe moce. Pewnego dnia młody człowiek chciał dobrać się do skarbów, jednak gdy chciał je wynieść z jaskini, drzwi samoistnie zatrzasnęły się i odcięły mu piętę. Możliwe, że od tego zdarzenia wywodzi się w okolicy ród Piętaków.

            U stóp zamku po północno-zachodniej stronie, tuż przy drodze rozpościera się spore wywierzysko, z którego czasem tryska krystalicznie czysta woda. Co ciekawe jest to źródło okresowe, nieprzewidywalne. Miejscowa ludność wierzy, że gdy wysycha zwiastuje dobry urodzaj, a gdy pojawi się w nim woda, z całym przekonaniem nastąpi jakieś ważne wydarzenie.