Dolina Wiercicy nazwę swą wywodzi od płynącego przez nią potoku Wiercicy. Potok ten wypływa z wywierzysk - źródeł Zygmunta i źródła Elżbiety , dalej płynie w korycie przez Złoty Potok i Janów, ku północno-wschodnim granicom jury, aż wreszcie wpływa do rzeki Warty opodal wsi Garnek i Karczewice. Dwa sąsiadujące ze sobą wywierzyska- źródła Zygmunta i Elżbiety, niosą swą nazwę od imion dzieci Zygmunta Krasińskiego. Źródła Zygmunta znajdują się zaraz przy asfaltowej szosie jadąc od Janowa w kierunku Ostrężnika. Źródła Elżbiety, o dość mniejszej wydajności, mieszczą się kilkaset metrów od drogi, na północny zachód od Źródeł Zygmunta. Kilkadziesiąt metrów od Źródeł Wiercica staje się sporym, szerokim potokiem, który tworzy malownicze, leśne jeziorka. Najbardziej okazałym z nich jest Zielony Staw, który pokryty jest bujną roślinnością wodną.

Około 1,4 km na północ od Ostrężnika, tuż przy drodze 793, w gęstym lesie mieści się grupa skałek, którą w 1857 roku Zygmunt Krasiński nazwał Diabelskimi Mostami. Ich cechą charakterystyczną jest wąska szczelina skalna, mierząca około 8 m długości,  nakryta dużą płytą skalną. Na skałkach przymocowane są drewniane drabiny przypominające schody.

            Przy drodze do Siedlca, kilkaset metrów od parkingu, opodal źródeł, występuje godna obejrzenia skałka o osobliwej formie i wyglądzie - Brama Twardowskiego. Jest to skała z prześwitem w formie ostrołukowej bramy  wysokości około 4 m. Nazwa skałki została nadana przez  Zygmunta Krasińskiego.

Niedaleko widnieją prostokątne stawy hodowlane zasilane wodą  Wiercicy. Prowadzona jest tu na skalę przemysłową hodowla pstrąga. Początki hodowli ryb i pierwsze sztuczne stawy na rzece Wiercicy powstały z inicjatywy Krasińskich i sięgają połowy XIX wieku. Współcześnie gospodarstwo obejmuje 12 stawów wylęgowych. Na klombie przed budynkiem nowej wylęgarni, widnieje pamiątkowa kaplica granitowa z 1986 roku, która upamiętnia twórcę początków hodowli pstrągów, a mianowicie Michała Girdywonia.

Kilkaset metrów na północ od Źródeł Zygmunta stoi spora, choć słabo widoczna przez zalesienie, skała o nazwie Skała z Krzyżem, gdyż na jej wierzchołku widnieje metalowy krzyż.

              Nieco na wschód od Skały z Krzyżem znajduje się wzgórze, którego rozległy spłaszczony wierzchołek jest poprzecinany sporymi wałami ziemnymi. Miejscowa ludność nazwala to miejsce „ Szwedzkimi Okopami” . Jednak powszechnie przyjęła się nazwa „ Osiedle Wały”.  Badania archeologiczne na tym terenie wykazały, iż na wzgórzu przez co najmniej 1200 laty istniał wielki warowny gród. Jego najważniejszą częścią był ponadto ufortyfikowany gródek. Zamieszkiwał tu ktoś ważny, prawdopodobnie miejscowy wódz. Cały gród otaczały trzy pierścienie wały i fosy. Jego całkowita powierzchnia wynosiła około 17 tysięcy metrów kwadratowych! „ Osiedle Wały” jest największym z odkrytych na polskich ziemiach grodów, funkcjonujących przed przyjęciem przez Polskę chrztu. Gród ten służył do XII wieku, aż do wybuchu pożaru. Niestety niewiadomo kto zamieszkiwał ten gród, a także o jego twórcach, ani o przeznaczeniu. W kronikach i innych dokumentach nie zachował się żaden naprowadzający ślad na rozwiązanie tej zagadki historycznej.

            W dolinie Wiercicy rozpościera się rezerwat „ Parkowe”. Został on utworzony w 1957 roku na powierzchni 153,22 ha dla ochrony źródliskowego fragmentu rzeki Wiercicy, osobliwych form skalnych, ostańców, naturalnego starodrzewu leśnego. Rosną tu lasy bukowe, grądy ciepłolubne, bory mieszane i sosnowe, łęgi olszynowe. Dużą atrakcją rezerwatu są skały, jaskinie i schroniska skalne.

            Na północnym obrzeżu rezerwatu „Parkowe” leżą blisko siebie dwie miejscowości. Znacznie większa, w której droga 793 krzyżuje się z trasą Częstochowa-Jędrzejów to Janów. Mniejsza, słynąca z dworu Krasińskich i pałacu Raczyńskich to Złoty Potok. Godny uwagi jest tu również XIII wieczny kościół parafialny.