Jaskinia Kryształowa położona jest we wsi Ludwinów. Długość jaskini to 200 m, deniwelacja 14 m, wysokość otworu wynosi 325 m n.p.m Dokładniej jaskinia mieści się na wzgórzu leżącym bezpośrednio za domami Ludwionowa, po zachodniej stronie wsi. Otwór położony jest na zboczu zachodnim, na granicy lasu- w dnie wyrobiska głębokości 2,5 m.

Stopień trudności: jaskinia o rozwinięciu poziomym. Największą trudność może sprawić zacisk wejściowy, leżący na dnie osypującego się leja. Następnie występują korytarze poziome i niskie.

            Opis jaskini: Ciasny otwór leży pod wielkim blokiem kamiennym na dnie wykopu. Ściany boczne mogą osypywać się po intensywnych opadach, tym samym zamykając wejście do wnętrza jaskini. Dlatego też, może się nadarzyć konieczność ponownego odkopywania otworu. Jaskinia Kryształowa charakteryzuje się siecią krzyżujących się korytarzy z licznymi odgałęzieniami. Od otworu wejściowego ciągnie się spory korytarz, który po kilkunastu metrach dzieli się na trzy ciągi łączące się przed Salą Złomisk. To dość duża komora, przedzielona masywnym blokiem oderwanym od stropu. Nieduża studzienka w jej dnie prowadzi do krańcowego odcinka jaskini, położonej na niższym poziomie.

Niegdyś jaskinia ta służyła do wydobywania dużej ilości kalcytu, dlatego też w większości ściany pozbawione są bogatej szaty naciekowej. Jej nienaruszone resztki pozostały w trudniej dostępnych korytarzach. W jaskini dość często występują nacieki grzybkowe lub białe, przyrastające makarony.

W ścianach korytarzy można ujrzeć sporo otworów strzałowych, można domniemać iż urobek pozyskiwano przy pomocy materiałów wybuchowych. Przedmiotem eksploatacji była szata naciekowa oraz duże pokłady kalcytu sięgające aż do 40 cm grubości. Po pracach górniczych pozostały tylko zgniłe stemple, które zachowały się w korytarzu równoległym do ciągu biegnącego od otworu.

Jaskinia powstała na sieci krzyżujących się spękań, powstała w warunkach freatycznych. Ściany najniższego fragmentu mają charakter gąbczasty, co świadczy o długotrwałej korozji w strefie całkowitego wypełnienia wodą. Końcowe partie mają charakter zawaliskowy.

Dno wypełnia rumosz i duże bloki, a w niektórych korytarzach namulisko gliniaste.

            Historia poznania: Jaskinia Kryształowa została odkryta prawdopodobnie w latach 1928-1930 przez mieszkańca wsi Ludwinów Jana Mesjasza, który przeprowadzał w niej eksplorację kalcytu. Po zakończeniu prac wydobywczych otwór został zasypany. Następnie ponownie odkryty w roku 1965. opis jaskini z planem opublikował W. Barski rok później.